Terug naar de basis!

Wat was het fijn. Een appartement op de bergachtige oevers van het Comomeer. Een langgerekte tuin met ligstoelen, schommelbank én het allermooiste uitzicht. Voor het eerst sinds lang een zorgeloze vakantie. Tien dagen de tijd om heerlijk niets te doen.

En waren alle omstandigheden perfect? Tja, daar verschillen de meningen over. De woonkamer werd verlicht door tl-buizen, tijdens het onweer viel de stroom een paar keer uit en de wifi was na twee dagen ‘op’. De auto moest geparkeerd worden in een tunnel aan het eind van het dorp. De kerkklok ging af en toe wel erg enthousiast te keer en de schoorsteen van de houtoven van de pizzeria onder ons kwam uit in de tuin. Maar zeg nou zelf, als je ’s avonds in het donker met je man en limoncello uitkijkt over het meer naar de lichtjes aan de overkant, dan is de rest toch bijzaak? En hoe leuk is het om potjes yahtzee en rummikub te spelen bij waxinelicht? De simpelste dingen zijn vaak het fijnst.

Laat je vooral niet afleiden door bijzaken zoals de inrichting.

Simpel en goed.
Over fijn gesproken: de Italiaanse keuken. Topper van de vakantie was Trattoria dei Bracconieri: vanuit Como met de funicolare naar Brunate en dan twee keer links. Van buitenaf niet veelbelovend en ook binnen is er weinig aandacht besteed aan het interieur. Maar krijg je een plekje op het terras, of voor een van de openslaande ramen, dan geniet je van een spectaculair uitzicht en fantastisch eten. Op de kaart staan eenvoudige gerechten, verse pasta en vis uit het meer. Gegrilde groentes, échte bolognesesaus en zalige panna cotta. De bediening was snel, vriendelijk en persoonlijk. Moraal van het verhaal? Geen gedoe, gewoon goed koken en voor je gasten zorgen. Het beste resultaat krijg je als je jezelf beperkt tot de basis en die met liefde
en aandacht uitvoert.

Een Italiaanse les.
Toen zat het er weer op. Uitgerust, met een paar kilo extra (helaas niet alleen dankzij de uitverkoop in Milaan) reden we terug naar onze eigen (thuis)basis. Weer snel aan het werk, want gelukkig lagen er een paar mooie opdrachten te wachten. Met in mijn achterhoofd die Italiaanse les: wat je ook doet, breng het terug tot de basis en maak die zo goed mogelijk. Volgende keer meer over hoe je dat met tekst doet. Arrivederci!